ԵՐԳ ՈՒ ՎԷՐՔԻՑ ՅԵՏՈՅ
Վերջերս լոյս տեսան Բագւում Աւետիք Իսահակեանի բանաստեղծութիւնները նոր հրատարակութեամբ[1]: Պէտք էր յուսալ, որ երիտասարդ բանաստեղծի շնորհալի ստեղծագործութիւններն իրենց ներքին արժանիքին վայել ճաշակաւոր հրատարակութիւն կ՚ունենային:Գեղեցիկ հրատարակութիւնն ինքն արդէն մի կենսակիրթ գործօն է, որովհետեւ ճաշակի զարգացումը կապուած է սրտի նըրբացման հետ, որ բարոյականացնում է մարդուն:Դժբախտաբար հրատարակութիւնը շատ անճաշակ է, մինշեւ իսկ կոպիտ. ահագին գլխատառեր, երազուն ու յուզիչ բանաստեղծութիւնների հետ ոչ մի կապ չունեցող կովեր ու ռուս գիւղեր, տգեղ զարդեակներ ու բազմատեսակ տառեր ծանրաբեռնում են գրքի էջերը եւ ընթերցողի աչքը։
Այս աւելորդ պաճուճանքների փոխարէն աւելի լաւ կ՚անէին, եթէ երգերի տակ նշանակէին դրութեան ժամանակն ու տեղը, ինչպէս 1898 թ. հրատարակութեան մէջ էր:[2]Ընթերցողի եւ քննադատութեան համար մեծ նշանակութիւն ունեն այդ տեղեկութիւնները որովհետեւ դրանք են այն արտացի հիմքերը որոնցմով կարելի է հետեւել հեղինակի հնարի զարգացման ընթացքին
Մեր նպատակը չէ քննել Աւ. Իսահակեանի տաղանդի նոր յատկութիւններն, որոնք երեւում են այս գրքում, եւ ոչ էլ նրա գրութեան:
