ՍԱՍՈԻՆ8Ի ԴԱհԻԹ ՕարահիՆսեց Կ • Աասռւնի Այս դէրՀ>ը նորերս լո յս տեսաւ. : Աա հայող ազգայէն դ ի ւց ա դ– նա վէպն Հ , որ շարահ իւսած է (/• Աասունի։ է» ֆագէ մի տեղ նկա¬ տում * թէ ոշ մէկ գրախօսական երբ եւ է նպաստած՛ է որեւէ գրա¬ կան երկէ յաջողութեան : քկատե լով որ բաւական ճշմարտութիւն կայ այգ դիտողութեան մէջ՝ ես ղգուշանում եմ գրախօսական գրե– Լոլ9 ։ Պի տի խօսեմ իբր պարզ ընթերցող ել հայ մարգ : Մեր ա զգային գիլցադնավէպր մեղ հասած է բար բառական կերպարանքով ել ղուղէ յօրինուած է նոյնպէս մեր հէն բարբառով : Գրաբարի մահից յետո / հայող լեղուն դարձած է բազմաճիւղ ել հին պատումնե ր ր փոխանցուած են նոր սերունդներէն տարբերացած բարբառներով : Անշուը են ա յդ բարբառներն ու նկունդ ինչպէս ել այն այլապատկան եւ աւեր հայրենիքը , որ մեզ ժառանգութիւն են թողած մեր նախնիքները : թէեւ կենդանի , բայց անշըացած են եւ հէն հերոսական պատումները % որ պահած է հայ ռամիկը : Հայաս– տանի պետական հ րատարակշութիւնը լո յս ընծայած է մեր գիւցաղ– նավէպր երկու պատկառելի հատորներէ մէջ» 00 բարբառական տար- բերակների մեծ մասն ամփոփուած է այգ երկու հատորներէ մէջ^ որ պատրաստուած են նորագոյն բանասիրութեան վայել հոգածու– թեամբ ել հմտութեամրւ Այդ հրատարակութիւնը դիտական ա ր– ունէ , բայց պի տանի չէ լա յն հանրութեան համար : Հագիւ մի ըանի Տոգի կարենան կարդալ ու լէո վէն հասկնալ այգ այլազան բար– րառներով դրի առնուած դ իւցադնավէպը : Բայց ադդային գիւցադնավէպր մի անկողոպտելի ժառանգ ու– - 417 - 27
