կը վստահեր, հուսալով թե Լևոնը պիտի վերադարձնեմ իրեն։
Երբ տենդն անցավ, և երբ Հուլիանեն յուր քովը տեսավ ամուսինը, կարծես թե չէր կրնար հավտալ տեսածին, և շարունակ կը հարցներ♦ ((Հավատացի՞ր ուրեմն անմեղությանս, կը սիրե ս զիս դարձյալ* ո՞ վ արդյոք ուզեց հեռացնել սիրտդ ինձ֊ մե. չգիտեի՞ր ուրեմն թե առանց քեղի անկարելի է ինձ ապ֊ րիբ* Լևոն կատարելապես հուզվածՀ կը խոստանար զինքը պաշտել միշտ և վրեժը լուծել։
Կարծես թե այս նոր և սոսկալի դեպքը վերապահված էր ինձ որպեսզի մոռնա յի այն վիշտն որ կը կրծե զիս։ Ի՜նչ շփոթություն, ի՛նչ երկյուղ կրեցի։ Կը տեսնեի Հուլիանես վատաբար ամբաստանված, և անկարող Էի անմեղությունը ապացու– ց անելու։ Սա յր ըլլալ և զավակդ ամուսնո մի նախատանաց են թարկ յալ տեսնել, մայրենի սիրո նւ1/։րական ձեռագործը նվաստացած, ազարտ ած տե սնե՜լ, այնչափ գո բովան ոք խնամված մարգարիտդ ցեխին մեջ սեցած և գլորված տեսնե՜լ, ո՜հ, այդ կրկին հ արվածը շատ ծանր Է մայրենի սրտին և կնային արժանապատվության։ Կը կարծեի թե սիրտս ցավոց բարձրա֊ դույն կետր հասած ըլլալով^ Հար վիշտ չէր կրնար արտադրել։ Բայց սիրտը խոնավ սպունգի կը նմանի, որ կարծես թե հետին կաթիլը դուրս տված է, և որ ՛սակայն նորեր կը մատռվակե եթե վերստին քամվի։ Վշտով ապրիլն արդ բնական կացությունս եղավ։
Տիկին Սիրա առ Մայտա
Տե՛ս թե ի՛նչ է ընկերությունն յուր նախապաշարմամբ, ա– նիրավությամբ և անգթությամբ։ Անանուն նամակ մի, փա֊ խրստական մարդու մը ստվերն իրավունք կոլտան ամուսնո մի դատապարտելու, սպառնալու, ինքզինքը նախատված կարծելու, և յուր պատվույն պահպանության համար սիրտ մի հոշո– տելուէ կյանք մի մարելու։ Այս ընթացքը պատվավոր մարդու ընթացք կանվանի։
Մարդիկ նախանձախնդիր են իրենց անվան արժանապատվության, լավ« և ամեն պատվակիր մարդ նախանձախնդիր ըլ֊
101
