վերան վրա* արդ սկսավ համրաքայլ սողալ իբրև հանցելումն։
Հերիգայի պատկերր ներկա է մտացս անընդհատ։ Կաբծեւ/ թե զարհուրելով կր տեսնեմ տակավին այն հրեշ հայեցվածքն որ այնչափ քաղցրացավ Տիգրան\ին ուղղվելով։ Հերի դան, որ ամենուրեք կ՚իշխեր, սիրո գերին եղած էր։ Ո գիտե եթե թըշ՛՛ վառ սիրով ըմբռնված չըլլար, գուցե այն ևս պիտի ապրեր սիրելու և ներելու համար։ Թեև աղետալի եղավ նա ինձ համար, սակայն կը խոս աո վանի մ որ վերջին վայրկյանն երը գթությոկն ազդեցին ինձ։ Այսօր դարձյալ զիս Տիգրան ես կը բաժնե, բայց անկարող ե,մ զինքն աննծելու զի շատ ճանչցավ սիրո բոլոր թունավոր խոցերը։
Տիկին Սիրսւ առ Մարուս
Խաբե՜ց զիս ուրեմն. օձն էր որ ձեռամբս կր խնամեի, և առ քեզ կ՝ առաջնա ր դե է է Վա՜յ ինձ, ես ուրեմն քու մահվանդ նպաստած պիտի րԱայի. և ի՜նչսլես կարելի Էր ինձ այդպիսի աղետից հանդուբժել։ Բայց այս պարագայիս մեջ մեկ բանով կը մխիթարվփմ, այսինքն մահաբեր ձեռք մի դլխուդ վրայեն վերուցած ըլլալուս։ Կր հասկնա մ արդ այն հետաքրքրությունը քեզմե լուր ունենալու, և յուր հուզումն՝ ամուսնությանդ պատրաս՛տությունն երբ լսելով, ինչպես և յուր աճապարանոք մեկնիլր։ Բայց Հերի գան ար յամբը մաքրեց չարությանցն հետքը։ Չեմ զարմանար այդ կնոջ՝ ոչ սիրույն վայրագության, ոչ ա,տելությ՚ան, և ոչ մահվան նկատմամբ անվյրդովության վրա։ Ծայրահեղ բնությունները՝ չարին, ինչպես և բաբվույն մեջ չավ։ չեն ճւսնչն ար. Հերի գան իբրև ո&րազարծ մեռավ, ուրիշ պայմաններու մեջ գուցե իբրև նշանավոր կին մեռներ։ Բուռն բնություններն իրենց կիրքերեն, պարագաներեն և դեպքերեն հառաջ կը վարվին շատ անգամ, առանց կարենալ կարողությունները սահմանարկելու միշտ, նամանավանդ իրենց կրից սաստկության խաղալիք կ՝րլլան երբեմն։ Կարծես հորձանք մ՝Է որ զիրենք արագարար կը տանի♦ ո՛ւր, իրենք ալ չեն գիտեր, գրեթե դեպքերեն կախում ունի իրենց ընթացքը։
Ես համոզված եմ թե մարդս հրեշ չի ծնանիբ* բայց պա~ւ
152
