աննպաստ կերպիվ կը խոսիս անոր և Արաքսիայիս վրա։
— Ես ալ գիտցածս գիտեմ։
— Ի՞նչ է գիտցածդ տեսնենք։ Հավատա՛, Իսկուհի՛, որ եթե դու չլինեիր՝ երբեք չպիտի ներեի որ չարախոսիս իմ երկու ընտրելագույն սիրելյացս վրա։
— Իրավունք ունենա՞մ ալ պիտի գեշ գան խոսքերս քեզի։
— Բայց անհնար է որ իրավացի լինին, բայց բարեկամուհվույս նկատմամբ հուդայություն կը համարիմ ամենափոքր կասկած մ՚անգամ ունենալը։
— Եկու նայե որ այդ երկու երեսով աղջիկը քեզ կը խաբե, խեղճ զավակս։
— Ի՞նչ փաստ ունիս Արաքսիան մեղադրելու համար։
— Ինչպե՞ս ըսեմ քեզի։
— Շուտ խոսե, կը պահանջեմ զայդ քեզմե։
— Խոսք տուր, զավա՛կս, որ սիրտդ թունդ չի պիտի ելնե։
— Կը խոստանամ։
– Երդում ըրե որ տիկնոջս տալու անունը ամենևին բերնեդ չի պիտի հանես։
— Կերդնում առաջի երկնից։ Սակայն եթե հարկը պահանջե ի՞նչ ընեմ հայնժամ։
— Բերանդ գոց պահես։ Մտածե՛ որ եթե իս մատնես, տղաներուս հացը բերներնուս կը կտրես։
— Լավ ուրեմն, կը խոստանամ լռելու։
— Երդում ըրե։
— Կերդնում։
— Անանկ է նե մտիկ ըրե հիմա։ Քու սիրած Արաքսիան սիրուհին է քու Սիսակիդ։
— Ո՜հ, ի՜նչ սոսկալի ամբաստանություն է այդ։
— Եկու տես որ եղածն ալ այս է։
— Ի՞նչ կըսես, Իսկուհի՛, Արաքսիան ջանաց ամեն ինչ կարգադրել երբ Սիսակ թվեր ինձմե հեռանալ, և կուզե՞ս որ նա ինձ դեմ դավակցի։
— Այո՛, գործդ կարգի դնելով իրենց գործը կը շտկեր, կիմանա՞ս։
– Ոչինչ կը հասկնամ, բացարձակապես խոսե։
