- 49 -
գիիներ գալ ասպետին վրայ , որ թնգա^ Ն*թֆ հարուածներ»*֊ պէս ԿԳԾքային տնեյ՛ ցոց սիրտը , եւ ախ ուր սարսափ մր աոաւ՛ դքրձ&ր % \Լյս թաներս շաբթուան մը մէք– չԽիսն > ճւ ւ»ձ ^«քք ամսուան մը մէքյ ե սա^ կաՀցն իրՀր աարի չքշած այս աստիճանին Հտսաւ. երիտասարդը *
յ^յոչափո ալ բաւական չէ . թէպէտ \1իստլրիտիոսի բերած սուտ պատճառանքէս ներն որովյքույգէր պարտըկել իր անկար^ գութիլններրքիշ մը կը խաբ էին Վալգրա^ վէր ա+պետը , բայց չար մ՝արգիկ> որ ղիոյ գաւաոյաց մէք^ այն չափ աոսատ են , չէին դանդաղէր պղտորելու ծերունւոլն միտքը է քքրովՀետե. խիստ աղնխ անձ մրն Էր տը ՎաըլրավԷր # վեՀանձն , ամենուն Հետ ընտանի , սիրելի ե. ազնուական սիրտ ունէր > ճւ արդար բնաւորութիւն , անոր Համար րնականապէս շատ թՀնտմի ունէր այն կողմերը . իր գեղացիները ղինթը կը սիրէին , բայց մօտի քաղողին մէքԼ խել մը զինուորական մարդիկ ճւ փաստաբանք > որմնք գինետանց գար ալն « աղատամտոլ^ թեան պարտ գլուիլն եր ն ե ընկերութեան որդն էին 9 գաս տիկ գայ բացած էին* աս^ պետին նորէն իր կալուածները գաոնա^ ըոն ե. Հոն նորէն սիրելի եղած ըըալուն՝, վրայ * Արդ այգ քաղքին մէք^ամէնքը եր^ կայն սոոենէ ՝ի վեր գիտէին \^աւրիտիոսի ինլ կեանք անցընելն ի Հարիգ . որովՀե^ ա(լ. Հայրենական գաւ֊աո. ըսածգ ՛անանկ
3
0ւցւէւ26ճ ԵV
