ջանի կամ Տաջիկստանի վերածելու բոլոր փորձերը դատապարտված են ձախողման։
Նկատի ունենալով, ահա, այս ամենը, ես ձեր ուշադրությանն եմ ներկայացնում առաջիկա ժամանակահատվածում իշխանությունների եւ քաղաքական կազմակերպությունների գործելակերպի հետեւյալ ժամանակավոր կանոնները.
1. Վստահելով Գերագույն խորհրդի Սահմանադրական հանձնաժողովի եւ վեց կուսակցությունների համապատասխան աշխատակազմի կատարած աշխատանքին՝ խորհրդարանն առանց քննարկման հանրաքվեի է դնում նրանց մշակած սահմանադրությունների նախագծերից մեկը։
2. Նման որոշում չկայացնելու դեպքում Գերագույն խորհուրդը այլընտրանքային կարգով հանրաքվեի է դնում Սահմանադրական հանձնաժողովի եւ վեց կուսակցությունների պատրաստած երկու նախագծերը՝ անհրաժեշտության պարագայում անցկացնելով հանրաքվեի երկրորդ տուր։
3. Եթե հանրաքվեի արդյունքով ընդունվում է վեցյակի Սահմանադրությունը, ես անմիջապես հրաժարական եմ տալիս։
4. Եթե ընդունվում է Սահմանադրական հանձնաժողովի նախագիծը, անցկացվում են Ազգային ժողովի եւ Հանրապետության Նախագահի նոր ընտրություններ։
5. Գերագույն խորհուրդն ընթացիկ նստաշրջանում ընդունում է Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիության եւ ընտրությունների մասին օրենքները։ Համոզված եմ, որ բարիկամեցողության դրսեւորման դեպքում կարելի է հեշտությամբ համաձայնության գալ մեր գործելակերպի այս կանոնների շուրջ։
«Հայաստանի Հանրապետություն», 26 ապրիլի, 1994 թ.։
Հրատարակված՝ «Սահմանադրության ընդունման լավագույն եղանակը հանրաքվեն է» վերնագրով։
ՀՀԱՆԱ, 28/25.04.94։ Բնագիր։ Ինքնագիր։
