որպեսզի այդ մարմինները մի կողմից կարողանան պայքարել ստվերային տնտեսության դրսեւորումների դեմ, իսկ մյուս կողմից՝ իրենց անհարկի, ինչո՞ւ չէ՝ հաճախ նաեւ հանցավոր միջամտություններով չխոչընդոտեն ազատ ձեռներեցության զարգացումը։
գ) Շուտափույթ միջոցներ ձեռնարկել գազի ներմուծման դիմաց Թուրքմենստանի նկատմամբ գոյացած պարտքի մարման ուղղությամբ։ Ապահովել էլեկտրաէներգիայի մատակարարման, կոմունալ ծառայությունների, ոռոգման գծով վճարումների կարգապահությունը։
Բացի այս կոնկրետ քայլերից, հանրապետության առջեւ մշտապես ծառացած են նաեւ ավելի լայն, ստրատեգիական բնույթի խնդիրներ՝ կապված կապիտալ ներդրումների մեծացման, արտադրության ոլորտի տեխնոլոգիական վերազինման, մասնավոր ներդրումների խթանման, ինչպես նաեւ շրջափակումների հաղթահարման հետ։ Ի դեպ, շրջափակումների մասին։ Ոմանց թվում է, թե շրջափակման գործոնը դիտավորությամբ շահարկվում է Հայաստանի իշխանությունների կողմից՝ իրենց անհաջողություններն արդարացնելու նպատակով։ Ասվում է նաեւ, թե իբր Հայաստանն իրականում շրջափակված չէ, քանի որ սեւծովյան նավահանգիստների եւ Իրանի միջոցով ազատ հաղորդակցվում է արտաքին աշխարհի հետ։ Սակայն ի՞նչ արժե այդպիսի հաղորդակցությունը՝ ոչ ոքի չի հետաքրքրում։ Բերեմ միայն երկու փաստ, որոնք, իմ կարծիքով, հստակ պատկերացում են տալիս շրջափակումների իրական հետեւանքների մասին.
- 1 տոննա վառելիքի տեղափոխման ծախսերը Տուապսեից Երեւան՝ նավահանգիստ – ծով – նավահանգիստ – երկաթուղի սխեմայով այսօր կազմում են 34 ամերիկյան դոլար։ Աբխազական երկաթուղով տեղափոխման դեպքում դրանք կկազմեին 24 դոլար, այսինքն՝ կունենայինք շուրջ 30 տոկոսի խնայողություն։
- Եթե, Աստված մի արասցե, մեկ շաբաթով դադարի Հայաստան – Իրան կամրջի գործունեությունը, ապա գները հանրապետությունում կաճեն երկու անգամ, այսինքն՝ տեղի կունենա բնակչության կենսամակարդակի 100 տոկոսանոց անկում։
Ահա թե ինչ է նշանակում շրջափակումը, եւ որքանով է այն խոչընդոտում Հայաստանի տնտեսության նորմալ զարգացմանը։ Ուստի, քանի դեռ չեն վերացել շրջափակումները՝ խոսել տարածաշրջանային եւ
