պաշտպանության սկզբունքների վրա, որովհետեւ համոզված ենք, որ դրանից է կախված ժողովրդի բարեկեցության եւ պետության բարգավաճման ապահովումը։ Եւ բոլոր այն ուժերը, որոնք Հայաստանում դավանում են այս գաղափարներն ու սկզբունքները, վաղ թե ուշ, անգամ հակառակ մեր կամքի, միավորվելու են։
Ուստի գտնում եմ, որ մենք պարտավոր ենք այդ գործընթացը դնել կառավարելի հունի մեջ՝ «Հանրապետություն միավորման» շուրջ ձեւավորելով աջ ուժերի ավելի լայն կոալիցիա։
Դրանում, բացի վերը թվարկված կազմակերպություններից, պետք է ընդգրկվեն Արդյունաբերողների միությունը, Գործարարների միությունը եւ Գյուղացիական սեփականատերերի միությունը, որոնք դեռ պետք է կազմակերպական ձեւ ստանան։
Սկզբնական շրջանում այդ կոալիցիան, պահպանելով «Հանրապետություն միավորում» անվանումը (կրճատ՝ հանրապետականներ), ըստ երեւույթին, կունենա դաշնության կամ համադաշնության բնույթ (ֆեդերացիա կամ կոնֆեդերացիա)։ Կոալիցիայի մեջ մտնող յուրաքանչյուր կազմակերպություն կպահպանի իր ինքնավարությունը, միաժամանակ ստեղծելով համակարգող կենտրոնական մարմիններ։ Իսկ ժամանակի ընթացքում, չեմ կասկածում, որ տեղի կունենա նրանց համաձուլում՝ ԱՄՆ Հանրապետական կամ ՄեծԲրիտանիայի Պահպանողական կուսակցության տիպի մի հզոր կազմակերպություն ստեղծելու նպատակով։
Ես պատրաստ եմ գլխավորել այդ շարժումը եւ հանդես գալ որպես աջ ուժերի առաջնորդ կամ կոալիցիայի նախագահ։ Եւ եթե դուք ինձ լիազորում եք, համարեք, որ այդ աշխատանքը ես այսօրվանից սկսել եմ։
Այստեղ, իհարկե, ես պարտավոր եմ նշել մի վտանգ. կարող է ստեղծվել այն տպավորությունը, որ ձեւավորվում է մի գերկուսակցություն, որն ապագայում կունենա ամբողջատիրական կամ մենատիրական հավակնություններ։ Ավելին, ես տեսնում եմ նաեւ ներքին վտանգ. հակակշիռների բացակայության դեպքում մենք, որպես քաղաքական կազմակերպություն, կարող է դառնանք սեփականատերերի գերին, նրանց պատանդը։
Իհարկե, սեփական շահերից բացի, նրանք էլ ստիպված են հաշվի նստել ժողովրդի սոցիալական պահանջների հետ, որովհետեւ աշխարհ
