ում չկա կապիտալիստ, որ դրա հետ հաշվի չնստի, բայց այս ներքին գիտակցումից բացի անհրաժեշտ են նաեւ արտաքին հակակշիռներ։ Այսինքն, նման գերկուսակցության կողքին անհրաժեշտ է նաեւ սոցիալիստական տիպի կուսակցության գոյությունը։ Եւ այդ կուսակցությունն էլ, մեր կամքից անկախ, վաղ թե ուշ ստեղծվելու է։ Սոցիալիզմի գաղափարը հավերժական գաղափար է եւ մշտապես ուղեկցելու է մարդկությանը. Հայաստանը չի կարող այս հարցում եւս օրիգինալ լինել։
Ես առայժմ չգիտեմ, թե ովքեր են այն մարդիկ, որ դա իրականացնելու են, բայց որ ուժեղ սոցիալիստական կուսակցություն Հայաստանում ստեղծվելու է, չեմ կասկածում։ Եւ անհրաժեշտ է, որ ստեղծվի։ Այլապես կառաջանա մի վիճակ, երբ կգերակայեն սեփականատերերի շահերը՝ ի հաշիվ ժողովրդի սոցիալական կարիքների բավարարման։
Ահա, եթե կուզեք, օգտվելով կոմունիստական տերմինոլոգիայից, կուսակցական շինարարության այն մոտավոր ծրագիրը, որը ես համարում եմ հրամայական եւ իրականանալի, միաժամանակ, ինչպես վերը նշեցի, նույնքան կարեւոր, որքան պետական եւ տնտեսական կառույցների ձեւավորումը։
«Հայաստանի Հանրապետություն», 26 դեկտեմբերի, 1995 թ.։
Հրատարակված՝ «Ժողովրդի բարեկեցությունն ու պետության բարգավաճումը ապահովենք միասին» վերնագրով։
ՀՀԱՆԱ, 28/23.12.95։ Բնագիր։ Ինքնագիր։
