Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/330



Արև է մտնում,
Իրիկուն գալիս,
115 Միշտ քեզ է հիշում
Աստղեր տեսնելիս։

Ամեն իրիկուն
Լուսնին նայելով
Անունդ է հիշում
120 Ու ասում լալով.

«Ա՜խ, երանի քեզ,
Ո՜վ պայծառ լուսին,
Որ միշտ տեսնում ես
Իմ Աղեքսանդրին»։