Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/460

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է
2 ինք., Մճ, Դ Այսպիսի անխիղճ վճիռ ես կարդում․․․
5 ինք., Մճ Կըծաղրեն մի օր քո անբիծ սերը,


«ՍԻՐԵԼԻ ՋԻՎԱՆ, ԸՆԿԵՐԴ ԻՄ ՀՈԳՈՒ․․․»
(էջ 118)
3 ինք. Ունի նաև՝ Եվ քո երգերը երգիդ հարազատ,


ԱՄԱՌԱՅԻՆ ԵՐԵԿՈ
(էջ 123)
6 Մճ Երկիրն ունկնդիր այս անխոսք ճառին,
8 Փառավորում է մեծազոր տերին։


«ՍԸՐՏԻՍ ԹԱԳՈՒՀԻ…»
(էջ 124)
9 Տզ, Դ Միմիայն թե տեսնեմ
11 Տզ, Դ, Դփ Միմիայն թե ասեմ՝


ՏԵՆՉ
(էջ 126)
5 ինք., Մճ, Դ Բարձրանային իրար վերա անդադար
16֊ից հետո ինք. Նույնպես կուզեմ դուք էլ տեսնեք իմ հոգին
Որ, տեսնելիս, նորա հուզմունքն ահագին
Այդ ձեր հպարտ ուշք ու միտքը կլանի,
Այն ժամանակ սիրտս հանգիստ կըլինի


ՎԱՏ ՕՐԵՐ
(էջ 128)
1 Մճ, Դ, Դփ Ցուրտ Է, իմ ընկե՛ր, և հողմ ահագին․
3 Խուլ որոտում Է երկինքը խավար․
Տ Մճ Պըտրում են, կարծես, մի տեղ, օթևան,