Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Դեռ կան հոգուդ գաղտնարանում
Կյանքի ժպիտ, սիրո բոց.
15
[Նրանք կարթնեն] Պիտի հառնեն որպես հնում
Քրիստոս հարյավ ի մեռելոց։
|
|
«ՀՈՍԻ՛Ր, ԱՐՏԱՍՈՒՔՍ ԱՆԿԵՂԾ ՏԽՐՈՒԹՅԱՆ…»
(էջ 137)
| 2—3 ինք. |
[Որպես] գարնան հորդահոս տարափի նման,
|
|
Որ ծաղկեցնում է [խոպ] ծարավ արտերը…
|
ԱՅՎԱԶՈՎՍԿՈՒ ՆԿԱՐԻ ԱՌՋԵՎ
(էջ 139)
| 1—3 |
Մճ, Դ, Դփ |
Ծանր ալիքները լայն օվկիանոսի,
|
|
|
Խառնելով շերտը մռայլ մշուշի,
|
|
|
Կուտակվում էին գոռալով ահեղ,
|
| 6 |
|
Անեզր և անվերջ
|
| 8 |
|
Ծեր նկարիչը հուզված տարերքին.
|
| 9 |
|
Եվ հնազանդված հանճարի ձայնին,
|
|
ԲԲ |
Եվ լուռ, հընազանդ հանճարի ձայնին,
|
| 10 |
Մճ |
Սև ալիքները, փոթորկի ժամին։
|
| 11 |
Մճ, Դ, Դփ |
Կտավի վերա
|
ՀԱՅ ՈՒԽՏԱՎՈՐԻՆ
(էջ 140)
| 1—2 |
Տզ, Լ V |
Գնա՛ս բարով, հայ ուխտավոր,
|
|
|
Երանի քեզ, ա՛յ ուխտավոր,
|
| 4 |
|
Ուխտ ես գնում դեպ Այրարատ։
|
| 5 |
Տզ |
Եվ կարոտած աչքի նըման
|
|
ՆԱ, ԲԲ |
Եվ հարազատ աչքի նըման
|
|
14 Տզ |
Հար կըխաղա ալյոք վետ-վետ
|
