Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Jump to navigation
Jump to search
Եվ երկար պիտի մեռելաթաղի
Տաղերով ագահ ցերբերներ շրջեն…
25
Մի՞թե դեռևս անսիրտ հագարը
Այն ավերակաց վերա պիտ իշխե,
Անարգե, պղծե մեր սուրբ տաճարը,
Անարժաններին շնորհներ բաշխե…
Եվ չարագուշակ մտքերով հուզված
30
Քաշվում, մտնում եմ մի խաղաղ անկյուն.
Եվ երկար անշարժ ու խորասուզված
Հածում եմ նրա ցավերում անհուն։
Ավելի խորը, ավելի հեռու
Միտքս ինձ առնում, թռցնում, տանում է.
35
Թռչում է հանկարծ մի ծանր հառաչանք
Եվ սիրտս կարծես հանգստանում է։
|
|
46
