Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/603

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է



1898

ՏՐՏՄՈՒԹՅԱՆ ՍԱՂՄՈՍՆԵՐԻՑ

Ա

«ՏԵ՛Ր, ՄԻՆՉԵՎ Ե՞ՐԲ ՄԵՐ ԱՉՔԵՐԸ ՔԵԶ ՄԸՆԱՆ…»

(էջ 165, 464)

Գրության թվականն ստույգ հայտնի չէ։ Հրատարակություններում հանդիպում են երկու տարեթիվ՝ 1896 և 1898։

Ինքնագիրը չի պահպանվել։

Առաջին անգամ տպագրվել է ԲԹ, էջ 32, այնուհետև՝ ՀՀ, էջ 40, թվագրված՝ «1898», ԲՊ, էջ 25, թվագրված՝ «1896», ապա՝ ԵԺ 1, 128։

Արտատպվում է ԲՊ-ից։

Այս բանաստեղծությունն, անշուշտ, արձագանք է 1890-ական թվականներին տեղի ունեցած արևմտահայության կոտորածների ու տառապանքների, որոնք խոր հետք են թողել հայրենասեր բանաստեղծի սրտում։ Իր հույզն արտահայտելու համար նա դիմել է Աստվածաշնչին՝ օգտագործելով սաղմոսների ոգին, իսկ երբեմն նաև տառը։ Օրինակ՝ ԺԲ սաղմոսն սկսվում է այսպես. «Մինչև յե՛րբ, Տէր, մոռանաս զիս իսպառ, մինչև յե՛րբ դարձուցանես զերեսս քո յինէն։ Մինչև յերբ դնեմ զխորհուրդս յանձն իմ. և ցաւք սրտի իմոյ զաւուրս»։ Դժվար չէ նկատել այս նույն տրամադրությունը նաև Թումանյանի բանաստեղծության մեջ։


Բ

«ԱՍՏՎԱ՜Ծ, ԻՆՉՊԵՍ ԾՈՒԽ ՕՐԵՐԸՍ ԱՆՑԱՆ…»

(էջ 166, 464)

Գրված է 1898 թ.։

Ինքնագիրը չի պահպանվել։

Առաջին անգամ տպագրվել է Տզ, 1898, 14 մարտի, № 14, էջ 339, այնուհետև՝ ԲԹ, էջ 31, ՀՀ, էջ 39, ԲՊ, էջ 26, ապա՝ ԵԺ I, 129:

Արտատպվում է ԲՊ-ից։

Ստեղծման շարժառիթների մասին տե՛ս նախորդ բանաստեղծության ծանոթագրությունը։