ԳԱԹ Թֆ №5, «Անուշի» ձեռագրերի մեջ, պահվում են երկու ինքնագրեր (Ա և Բ)։
1939 թ. բանաստեղծի ծննդյան 70-ամյակի կապակցությամբ I և III քառատողերը, նոտաների հետ միասին, տպագրվել են առանձին փոստային քարտերի վրա, վերնագրված՝ «Ա՜խ, ի՜նչ լավ են…» և վերնագրի տակ գրված՝ «Խոսք և եղանակ Հովհ. Թումանյանի»։
Տպագրվել է ԵԺ I, 136։
Տպագրվում է Բ ինքնագրից։
1903
ԱՆՄԱՀՈՒԹՅԱՆԸ
(«Այստեղ, անցվոր այս աշխարհքում...»)
(էջ 209, 475)
Գրության թվականն ստույգ հայտնի չէ։ ԵԺ I-ում տպագրվել է որպես 1894 թ. գրված ստեղծագործություն։ Սակայն գրության հանգամանքներից և ձեռագրից երևում է, որ պետք է գրված լինի 1903 թ. որպես «Դեպի Անհունը» պոեմի նախերգանք։
ԳԱԹ Թֆ № 6 ա պահվում է «Դեպի Անհունը» պոեմի Մճ-ի կտրոնը (1903, № 11), որի վրա Թումանյանն ուղղումներ է կատարել, ապա դրան կցել այս քսան տողի ինքնագիրը, վերնագրված՝ «Նախերգանք»։ Հետագայում «Նախերգանք» բառից վեր, որպես վերնագիր, գրել է՝ «Անմահությանը»։ Ինքնագրի վրա գիծ է քաշել և ինչ-որ պատճառներով չի զետեղել պոեմի հետագա հրատարակությունների մեջ (այս մասին մանրամասն տե՛ս Էդ. Ջրբաշյան, Թումանյանի պոեմները, էջ 203—205):
Առաջին անգամ տպագրվել է ԵԺ I, 455:
Տպագրվում է ինքնագրից։
1904
«ԱՅՍՏԵՂ ՄԻ ՎՍԵՄ ԽՈՐՀՈՒՐԴ Է ԱՊՐՈՒՄ…»
(էջ 210, 475)
Բենիամին Ցրտատարյանը Թումանյանի մասին գրած իր անտիպ հուշերում նկարագրում է 1904 թ. Թարգմանչաց տոնի հանդեսն Օշականում և վկայում. «Մեկ էլ կարծես հանկարծակի խորհրդավոր լռություն, շշուկ,
