Jump to content

Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ1.djvu/77

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

«Ո՜վ զորավոր սուրբ Կարապետ,
Ո՜վ ավազանդ հայության…»

25 Հանգիստ կացի՛ր, բարեպաշտ մարդ,
Այն խաչը չէ քո պաշտելի
Սուրբ Կարապետ շքեղազարդ
Հայոց վանքի գմբեթի։

Ծայրն է քրդի սուր նիզակի,
30 Որ ճոճում է մշուշում.
Ահա և ձին ավազակի,—
Ի՜նչ արագ է նա քըշում։

Տեսավ հեռվից քաջ աշիրը
Զվարթ խումբը քաղվորի,
35 Եվ ցոլացին սուր աչքերը
Ցանկությունից վայրենի.

Եվ սլացավ ինչպես բազեն
Խոյանում է ամպերից,
Ա՜հ, խեղճ կանայք, էլ ո՞ւր վազեն,
40 Ի՞նչ է գալիս ձեռքներից…

Հասավ, ճանկեց… բռնեց թարքին
Օրիորդին ուշաբարձ,
Ասպանդակեց, տաքացավ ձին,
Եվ հեռացավ սրընթաց։

75