Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ10.djvu/174

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

«Հեքիաթներ», «Բուսաբանություն» (հայկական), «Բառարան Վասպուրականի բարբառի» և այլն2։

Հարգանքով՝

Հովհ. Թումանյան

145. ՄԵՍՐՈՊ ՏԵՐ–ՄՈվՍԻՍՅԱՆԻՆ

Թիֆլիս—Էջմիածին
1913, հունվարի 28, Թիֆլիս

Սիրելի Մեսրոպ,


Նորից շնորհավորում եմ իմ և մերոնց կողմից քո գալուստը մեզ մոտ և հավատացած եմ, որ լավ համաքաղաքացիներ կլինենք1։ Բայց էս գործը ցույց կտա։

Ասած է, քանի ժամանակը ձեռքիդ է՝ բարություն արա։ Այժմ քանի Էջմիածին ես և սինոդի անդամ, արի էսպես մի բարություն էլ արա։

Ռոստովից էջմիածին է գալիս ժողովրդի կողմից մի պատգամավորություն՝ խնդրելու, որ կարգալույծ չանեք հերթեցյան քահանային։ Ինձ էլ դիմել են ժողովրդի կողմից, Բարեգործական ընկ<երությունը> պաշտոնական թուղթ Է գրել միջնորդելու այդ գործի համար։ Այժմ միջնորդելով՝ խնդրում եմ Էդ գործի մեջ մեղմություն ցույց տաս։ Հիրավի, ինչքան Էլ հանցանքը մեջտեղը կա, բայց պատիժը շատ Է ծանր, և ընտանիքն էլ մյուս կողմից է տառապում էդ ծանրության տակ։ Լավ կլինի, որ ժողովրդի պատգամավորները մերժված չվերադառնան, ներողամտության և մեղմության մի գործ լինի կատարված քո միջամտությամբ, որով իմ բարեկամությունն էլ մի բանի տեղ անց կացած կլինի2։

էս հուսով ու ջերմագին բարևներով մնում եմ միշտ՝

քո Հովհ. Թումանյան