Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ10.djvu/400

382. Ը Ն Տ Ա Ն Ի Ք Ի Ն

Երևան — Թիֆլիս

<1921>, սեպտեմբերի 19, <Երևան>

Սիրելիք, իմացած կլինեք, որ տեղ ենք հասել¹։

Խմբով ապրում ենք Աֆրիկյանի այգում, որ Համլիկը լավ գիտի, Համլիկին ու Աշխենին էլ սրանք լավ գիտեն։ Տան տերերին դուրս են արել։ Մենք ենք — տունն ու այգին, և ապրում ենք աղավարի էս Սովետական երկրում²։

Ժողովներս կվերջանան էս երկու օրը³, կգանք Դսեղ — երևի մի քանի օր էլ էնտեղ կմնանք⁴։

Ինձ ուզում են արտասահման ղրկեն, բայց չեն կարողանալ։

Չեմ գնալու⁵։

Երեկ երեկույթ կար — մեզ պատվավոր տոմսեր էին ղրկել, իմ տոմսակին 5 լիմոն վճարեցի։ Արեգը լավ է և քեֆն էլ լավ։ Նա էլ մեզ հետ կգա։

Նվարդի պաշտոնն ու տեղը շատ էլ գրավիչ չեն երևում։ Տեսնենք ինչ է լինելու։ Սա իրեն թույլ է զգում։

Երևանի լավ ժամանակն է։ Մենք էլ լավ տեղ։ Բայց ես շատ եմ ուզում շուտով գամ։ Չեք գրում, թե ոնց եք ապրում։

⁶Գիգան ծածկված է: Խոսեցի Պողոսի հետ։ Խոստացավ մի բան անի ու ինձ իմացնի⁷։ Ինքը բավական նիհարել է։ Նվարդն է տեսել։ Արեգն էլ է խոստացել, տեսնենք։

Գրիչին յուրայիններով բարևեցեք։ Ասեք, որ Սուրենի մասին խոսեցի՝ կգա, գուցե հենց մեզ հետ⁸։ Ղրկած փողը տվի։ Ավել չուզեց, ասավ՝ էս էլ ավելորդ է։

Համբուրում եմ ամենքիդ

Հ. Թումանյան