Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/219

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

Եվ դու քանի հիվանդ ես դեռ,
Ես եմ մեր մեջ իշխան ու տեր.—
Ինչ որ ասեմ— պիտի լըսես,
Այլ կերպ՝ բուժել չեմ կարող ես…
490 — Վարպետ, և էդ հարցում
Ինչո՞ւ ես մեզ տըգետ կարծում,
Ի՞նչ խոսք ունեմ ես դրա դեմ.
Թույն էլ որ տաս՝ պիտի խըմեմ.
.    .    .    .    .    .    .    .    .    .    .
495 .    .    .    .    .    .    .    .    .    .    .
.    .    .    .    .    .    .    .    .    .    .
— Դեզի միջին թաքցընեմ,
Կրակի շապիկ հագցնեմ,
[Քըրտընես ու պըրծընես] թոզ դառնաս,
500 Հող էիր՝ ետ հող դառնաս։
[Հոպլա], բժի՛շկ, պար արի,
Էս ինչ խելոք ճար արի…
.    .    .    .    .    .    .    .    .    .    .
— Ի՞նչ ես ասում, վարպետ ախպեր.
505 — Քեզ եմ ասում, քիչ էլ կաց դեռ։
.    .    .    .    .    .    .    .    .    .    .
Սար ու ձոր ու գիլի փոր․
Դըրա վերջն էլ կա մի օր։
Էսօր դու ես, էգուց՝ ես,
510 Անհաստատ է կյանքն էսպես։
Հոպլա, բժիշկ, պար արի,
Էս ինչ խելոք ճար արի…
515 .    .    .    .    .    .    .    .    .    .    .
Կապրես, վա՜յ էն ապրելուն,
Կըկուն կերթա՝ շինի բուն,
Բունը շինի, ձագ հանի,
Աղվեսն երթա, հա՛փ անի։
520 Հոպլա, բժիշկ, պար արի,

213