Jump to content

Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/292

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է
ՄԱՆԿԱԿԱՆ ԲԱՆԱՍՏԵՂԾՈԻԹՅՈԻՆՆԵՐ
1907




ԻՐԻԿՈՒՆ

Արևը շատ էր հոգնել, ման էր եկել ամբողջ օրը.
              «Հերիք է, ասավ,
              Գնամ պառկեմ ու քնեմ»։
Տերևը ուրախ սըվսըվում էր, որ կանգ առավ.
5 «Էս ի՞նչ է, ասավ,
              Արևն էլ չի երևում.
              Ես էլ պառկեմ ու քնեմ»։
Թռչնակը երգում էր ծառի վրա, հանկարծ լռեց.
              «Էս ի՞նչ է, ասավ,
10 Ո՛չ տերև է սըվսըվում,
              Ո՛չ արևն է երևում.
              Ես էլ գնամ ու քնեմ»։
Նապաստակը ոստոստում էր թփերի տակ, որ ականջը

սրեց.

              «Էս ի՞նչ է, ասավ,
15 Ո՛չ թռչնակ է ծըլվըլում,
              Ո՛չ տերև է սըվսըվում,
              Ո՛չ արևն է երևում.
              Ես էլ գնամ ու քնեմ»։

286