Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/350

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

2 ա
[Որ] եղել եմ-պիտի լինեմ հար ու



հավետ, մին է դա

բ
Ես եղել եմ, կա՜մ, կըլինեմ հար ու

հավետ, ի՜նչ կա որ,

3 ա
[Հազար-հազար ձև կորցնեմ] ձևը

խաղ է անցավոր

բ
[Հազար-հազար ձևեր փոխեմ առնեմ],

ձևը խաղ է անցավոր

գ
Հազար էսպես ձևեր փոխեմ, ձևը խաղ

է անցավոր,

4 ա
Ես-[հուր] հոգի տիեզերքի մեծ հոգու

հետ, մեկ է դա

բ
Ես միշտ հոգի, տիեզերքի մեծ հոգու

հետ, ի՜նչ կա որ։


«ԱՍԻ. «ՀԵՆՑ ԼՈԿ ԷՍ ԱՃՅՈՒՆՆ Է ՈՒ ԱՆՈՒՆԸ, ՈՐ ՈՒՆԵՄ․․․»
(էջ 52)

1 ինք․ Բ, Գ,
Ասի [անցավոր] էս աճյունն է, [էս]



անունն էլ, որ ունեն,

2 ինք․ Ա
Հանկարծ բացվեց լուսապայծառ քո

ժպիտը հոգուս դեմ

ինք․ Բ ա
[Երբոր բացվեց ծիածավալ քո ժըպիտը

հոգուս դեմ․]

բ
[Երբոր բացվեց ամենիմաստ քո

ժըպիտը հոգուս դեմ․]

գ
[Ու ճառագեց իմաստության քո արևը

հոգուս դեմ․]

ինք․ Գ ա
[Երբոր բացվեց ծիածավալ քո ժըպիտը

հոգուս դեմ․]

բ
Հանկարծ բացվեց լուսապայծառ քո

ժպիտը հոգուս դեմ․]

3 ինք․ Ա
Ի՜նչ է աճյունն էդ [անցավոր], ու

անունը, որ ունես․