Մեր մեջ խոսելն էլ ամոթ[ա] է
Ի՜նչ մեծ բան է, աս՜ հեր օրհնած, 37
Փող եմ տրվել [վախտին] շուտով կարի
ԱՆԲԱԽՏ ՎԱՃԱՌԱԿԱՆՆԵՐ
(էջ 92)
Հատված
Մարդու առաջ պահած է միշտ
Բայց թե հանկարծ հասնի մի վիշտ
Թե մեծ փողով խրիտ գնա,
ճամփեն կորցնի—սնանկանա, 5
Վերջը—ինչ էլ որ պատահի,
Մարդ նամուսը պետք է պահի.–
Բայց թե ինչպես — ով որ կուզի
Թող էս հնուց բանը լսի։
էն օրվանից դեսն ինչքան է անցել, 10
Ինչքան մթնել Է, ինչքան լուսացել,
Չղջիկն ամոթից գիշերն Է շրջում,
[Որ իրան սնանկ ոչ ոք չըտեսնի]
Թիթեռն Էլ ծովի վրա է թռչում,
[Որ գուցե իրանց կորուստը
գտնի]․
15
Իսկ փուշը, ով որ մոտիցը
անցնում,
Փեշիցը բռնում, քաշում Է,
հարցնում,
Թե չեն տեսել իր
պարտապաններին՝
Էն չըղջիկին կամ թիթեռին—
——————————— 17
Թե չեն տեսել իր պարտատերերին 18
Կամ չղջիկին կամ թիթեռին–
