Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Մուկիկի պես ախպերը մերավ,
Աշխար՜.քն էսպես մընաց անտեր:
Ես որ հողը տամ իմ գնխին
Մե՞ծ բան է...
20
-Ափսո՛ս, ափսո՛ս, ծըվաց ծիտը,
Մուկիկի պես մարդը մեռավ...
Ծըվաց, ծըաց իրեն զարկեց,
Թևը կոտրեց, կաղ արավ:
Ծառը ասավ.
25
-Ծիտիկ-միտիկ, չալպտուրիկ,
Ինչո՞ւ Թևակոտոր.
_Վա՛հ քու տունը քանդվի, ծառիկ,
Մուկիկի պես մարդը մեռավ,
Աշխարքն մընաց անտեր.
30
Բողոճը թուխ հողագլուխ,
Ես ու լինեմ թևակոտոր,
Մե՞ծ բան է...
Ապսո՛ս, ապսո՛ս, ասավ ծառը.
Մուկիկի պես մասրդը մեռավ...
35
Գընաց եկավ, գտնաց եկավ,
Ճյուղերն Էնքան զարկեց իրար,
Դեղնած տերևմն էն քարերին,
Թփեց, մնաց տերևաթափ:
|
|
|
________________
|
|
|
17
|
Աշխարքը ողջ մընաց անտեր,
|
20-22
|
Մուկիկի պես մարդը մեռավ
|
|
|
Ասավ [Թևերն] իրեն [էնքան] զարկեց
|
24-26
|
Ծառը ասավ.
|
|
|
Ինչու եղար թևակոտոր
|
|
[Անզգա փետ, փետի կտոր]
|
|
Բողոճ [էնտեղ] հողագլուխ,
|
33 ա
|
Ափսոս, ափսոս [վսսաց] ծառը
|
բ
|
Ափսոս, ափսոս խշշաց ծառը
|
37-38
|
[Ջարդեց], թափեց տերևն էն քարերին,
|
ա
|
Մընաց [կանգնած] տերևաթափ:
|
|
|
