Քարիցն ընկնեն ու կոտորվեն,
Բայց… ետ դարձան ճամփից նորեն։
Հսկ ուղղ.
1-5
Ծիտն ու Մուկն ախպերացան։ Գետի
ափին բուն շինեցին, մեջը մտան։
Ծիտիկը գնաց քուջուջ անի, ետ եկավ,
տեսավ Մուկիկը մեռել է։
— Վա՜յ, ախպեր ջան, վա՜յ… Ծընկանը
զարկեց․
14
Մուկիկի պես մարդը մեռավ 18-19
— Հեյ վա՜խ, ափսո՛ս, կանչեց Լորը…
Մուկիկի պես մարդը մեռավ 19-ից հետո՝
Աշխարհքն էսպես մնաց անտեր... 24 ա
[Ինչո՞ւ ես մի թևդ կոտրել] բ
Ինչո՞ւ էդպես թևակոտոր 25
Բա ի՞նչ անեմ, ասավ Լորը 28
Ծիտը էնտեղ հողագլուխ 31
Ափսո՜ս, ափսո՜ս, կանչեց ծառը. 35 ա
[ճյուղերը թափեց տակի քարերին] բ
[Մնաց կանգնած] ճըղնակոտոր 38
Ինչո՞ւ էդպես ճըղնակոտոր։ 42-43
Ծիտիկն էնտեղ հողագլուխ
Լորիկն եղած թևակոտոր 44 ա
Ես որ լինեմ ճըղնակոտոր բ
Իմ ճյուղերր ես որ ջարդեմ 47-ից հետո՝
Աշխարհքն էսպես մնաց անտեր, 54
Ինչ եք էդպես գըլդոր-մըլդոր։ 58
Ծիտիկն էնտեղ հողագլուխ, 60
Ծառը կանգն՛եց ճըղնակոտոր, 68
Պառավն եկավ ջրից անցնի։ էս որ
տեսավ.
73
Բա չե՞ս լսել ինչ պատահեց.
_______________ 122
Ընկնեն քարից ու կոտորվեն
