Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/440

Շունչը մին էլ էնտեղ առավ
Որ էլ մարդու, շան ձայն չըկա։
դ Չեմ իմանում ինչ հրաշքով,
Գըզած—հանած աչքով,
Պոչը կըտրած,
Ոտը կոտրած
էնքան թակից ու մահակից

362-363 ն․ մշ․ չունի։ 365-369-ի փոխարեն՝

Բրդոտ, դզած, հանած աչքով
Պոչը կըտրած,
Ոտը կոտրած
Մարդկանց ձեռից
Ու շըներից
Էնքան թակից
Ու մահակից
էնքան մարզի
Ու շան տակից
Ինչ հրաշքով գելը պրծավ
Իրեն ձգեց մոտիկ
Թե չորս [ոտքն] ուներ [տակին] մորից
Չորսն [ոտքն] էլ փոխ առավ [կրկին]

նորից:



370 ն․ մշ․ ա	Շունչը մին էլ էնտեղ առավ
բ	էնտեղ քաշեց շունչը մին էլ
371	Որ էլ մարդու շան ձեն չըկա
371 ն․ մշ․	Որ կորել են մարդն էլ, շունն էլ
	372-373 ն․ մշ․ չունի։
379	[Չես կարենում] տանես բերան.
382	Ախ դու անխիղճ, ախ անիրավ
	Այս տողերի դիմաց․ լուսանցքում՝
	[Մենք ամենքս ընկեր ենք
	թե ձոր, թե սար
	Համահավասար,