Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/447

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

219 -Շընե՞ր... հը՛ հը՜ [միամիտ] կաց
254-255 Դուր չի գալիս գուցե քեզ սա,
[Ի՞նչ անի մարդ] ի՞նչ անի
[Որ ջուրն ընկնի]
259-ից հետո՝
Ու են գառ վառ ծաղկանց միջում
[Էն ծաղկավառ] Ցողաշաղախ թարմ

կանաչում,

260 Էն աստղալուս պարզ գիշերով
[Մըլար ու խոր մի բացատում]
266-267 Գելի աչքը հենց որ առավ
[Ափալ] [թափալ] վըրա թըռավ
276 Գելը [էստեղ] ագահ ցատկեց
279-ից հետո՝
Դըմակն ընկավ
Աղվեսն առավ ջուխտ թաթի մեջ:
281-285-րդ տողերը ավելացրել է հետո
286 -Ի՞նչ ես անում, [անխելք] աղվես,
288 Աղվեսն հանգիստ
289՝ չունի:
310 Ու վըրեն էլ էսպես դըմակ,
320 Ինչ էլ լինի
[ազնիվ բան է] դըմակն ահա
329 Դաշտ ու անտառ ձենով լըցվեց.
334 Ո՜նց են գալիս մոտիկ գյուղից
336 [Դիմեց գելին վերջին անգամ]
338-339-ի փոխարեն՝
Երբ տեսնում ես շուն ու մարդ-

թշնամի է

գալիս ուժով-անխելք բան է
կանգնելը-փախիր, ինչքան շուտ
փախչես-էնքան լավ է քեզ:
344 Ու կըրունկը արավ գիլիս,
346-347 [Կաց, ետ արի], աղվես ախպեր,