Jump to content

Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/446

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է



Աղվեսն անհոգ կեռիկ-մեռիկ
116 Անց էր կենում էն կողմերով։
144 Սարի տերը զարհուրելի
163 Ու աղվեսի դեմ...
193 — Այ անկարգ հարց։ [Ոնց թե] ում

մոտ...

198−199 Էն ծըմակում մի մեծ դըմակ
Ունեմ պահած
201 Բընությունըս [թող չի անում] տանում
203−205 Բանը մենակ կուլ չի գընում
Ուզում էի [մեկին] գըտնեմ
Ու հանկարծ դու ելար իմ դեմ
214 Դմակի անունը որ չըլըսեց
216ա [Դե էս մինը] ներիր խընդրեմ,
բ —Դը՛մ... դը՛մ... ներիր, ներիր,

խընդրեմ

217ա [Մեղավոր եմ], [ախպեր] քո դեմ.
բ Մեղավոր եմ, ասավ, քո դեմ.
182 Սըխալվեցի.
222 էդ թող, դարձիր, շուտով գընանք
223 անցուկ-մոռցուկ լինի թող
Դըմակ ուտենք, մի լիանանք։
229 Ներում եմ քեզ, գել բարեկամ
232 [Միշտ] ներել եմ մեծահոգի
234 Եվ դո՛ւ ասա, [աստված] սիրես
623 էս աշխարհքից ի՞նչ պիտ տանենք
242ա [Ուտենք, ուտենք] [Հո] էդ հարցում
բ Հա, բարություն — էդ մի հարցում
244−246 Եվ պատրաստ եմ [էնքան ուտեմ],
Որ ամենքր լիանան 7
Այս տողերի դիմաց, լուսանցքում՝
— Ես միշտ պատրաստ եմ ուտել, որ
ամենքն էլ երջանիկ լինեն։
247 Գընա՜նք, գընանք,
մի լիանանք