Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/456
բ Ասավ, պրծավ,
390 ա [Սաստիկ] սովից ծունկը կըտրած,
բ Երկար սովից ծունկը կըտրած,
405 ա Էն լիրբն, ասես, գետնից բուսավ
բ Աղվեսն, ասես, գետնից բուսավ
407 ա [Բըռնել եմ] եմ քեզ։
բ Գըտել եմ քեզ,
412 ա Բայց աղվեսը [անահ] ու պաղ
բ Բայց աղվեսը [հանդարտ] ու պաղ,
414 ա Խելոք մարդ եք երևում դուք,
բ Դու[ք] մի խելոք մարդ [եք],
կարծես,
գ [Դուք լուրջ մարդ եք թվում էնպես]
դ —Դու մի խելոք մարդ ես, կարծես,
415 ա [Բայց վարվում եք որպես մանուկ]
բ Բայց ձեր խոսքը վայել չի ձեզ․
գ Բայց խոսքերըդ վայել չեն քեզ․
437 ա [Դու էլ] ինքդ էլ ասես՝ տեղս էր հորդ
օղորմի․
բ Ինքդ էլ ասես՝ հորդ ողորմի․
448-450 ա [Երկրե-երկիր ման եմ գալի]
Իմ արվեստի սիրուց[խելառ] հարբած․
բ Իմ արվեստի սիրուց հարբած՝
Ոտըս բոբիկ, գըլուխըս բաց
Երկրե-երկիր ման եմ գալի,
470 ա Առատ-[առատ], [կուտես]-կուտես
473 ա Միայն թե [ինձ] [ազատրի] ինձ
բ Մենակ թե ազատրի ինձ էս ցավերից
474 ա [Ետ] տուր աչքըս, [առողջ] ոտըս,
476-477 Եվ հոգուդ է
482 ա [Բայց] բըժըշկի համար չըկան։
450{{Poemx||<poem>
</poem>|}}
