Jump to content

Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/459

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

տարարիրա,

տարա֊րի֊րա,
ինչ լավ դար ա,

ինչ լավ սար ա…

(և կըտկըտացնում է կողքին կուտ, կուտ
կատվի գլուխը)
կատու— ես քեզ ի՞նչ եմ արել,
կըկու — ամառը շվաքում

ձմեռը տաքում

անձրև չես տեսնում
արև չես տեսնում
մաքուր իստակ
[հագիդ մուշտակ]

ձմեռ—ամառ կա՜ս քեզ համար.․.

(Կատուն տեսնում է, որ վտանգված է — վախեցած խեթ-խեթ նայելով հեռանում է)։
Երբ ասում է մաքրել
ներքին և արատաքին թշնամիներից—
մինը բոլոր չախկալների վրա նշան է դնում
— ինչ ես անում—
— նշաններ եմ դնում բոլոր չախկալների վրա։ Սրանցից պիտի մաքրվել։
(չախկալներից, որը փախչում Է, որը փչանում, ընկնում ոտի տակ)։

Երբ ասում Է — բոլորս

եղբայրներ ենք — սկսում
են համբուրվել՝ շունը նապաստակի
հետ, կատուն՝ մկան և այլն
մեկի համբույրի ժամանակ գլուխը

մնում Է բերանում: