Քիչ էլ [որ] մընար,
[Էլ դեղ ու ճար չըկար]
[Ոչ մի հընար
Ու դեղ ու ճար
էլ չըկար…]
Պիտի հնանար—
Իսկ որ հնացավ
ու շնացավ
ցավին էլ ճար—
Շատ է դըժար—
Մենք աշխատում ենք ամենքի երջանկության համար
Մենք ուտում ենք, որ ամենքի կուշտ լինեն.
Ահա՝ վատն ենք ասա խնդրեմ—ինչո՞ւ
Աշխարքում կարգ կա աստված
Եվ ժողովուրդն էլ մեզ հետ է—մի աղվես դուրս է եկել
թե՝ . . .
էլ ո՞ւմ ասեմ, կամ ինչ լսեմ,
Երբ աշխարքը ամբողջ—ես եմ:
ԵՐԿՐՈՐԴ ՄԱՍԻՆ ՏԱՐԲԵՐԱԿՆԵՐԻՑ
(Ըստ Աշխեն Թումանյանի արտագրած օրինակի)
Աղվեսի ճառի ժամանակ կըկուն շարունակ հրճվանքից մեջ
է և անհանգիստ.
— Կուկու, կուկու
բոլոր կըկուներ,
բոլոր նըկուներ,
եկեք միանանք,
ապրենք լիանանք,
դարը մերն [է] ա
սար մերն [է] ա
