36-37
Հաղթողին անտես ոգի է պահում:
Ոչ մի վըտանգից չի վախում քո ձին, 39
Մերթ հեզ կանգնում է նետերի
տակին,
42
Բայց… դա կըլինի պատճառ քո
մահվան:
44
Մռայլեց դեմքը չարագույժ մտքից, 47
Եվ վերջին անգամ իր հին ընկերին 52
Քո ասպանդակի մեջ չեմ դընելու 57
Ծածկեցեք նրան թավարծի գորգով, 63
Հիշում են նըրանք օրերը անցածՙ 65
Ասեք ինձ, ո՞ւր է, սիգապանծ իմ ձին 70
Այնպես կըրակոտ է նա տակավին 72
Մահու սև քնըով վաղ է հանգել նա: 57
Կարեի մինչև օրս իմ ձիուն հեծնել: 60
Նորա հետ Իգոն և հյուրերը հին. 51—37
Եվ սեզը քամին վըրան օրորում:
Ոտն զգույշ դրեց իշխանը գանգին
Եվ կանչեց—քընի՛ր, միմիանց ընկեր,
Քեզնից շատ ապրեց քուտերը նախկին: 100
Խումբ նստած է Դնեպրի ափին:
ՋՐԱՀԵՂՁԸ
(էջ 245)
Ինքնագիր
9
Դիվան կըգա—ջուղաբ տո՛ւր, 19
Արդյոք [անբախտ] մի թշվա՞ռ էր 21
Մի գետակուր ձկնո՞րս էր այն, 24
Գողերի էր պատահել… 84
Ցած էր իջնում ճոճելով:
