Մարխը արդեն այրվեց, հանգավ,
Փեղկը զարկեց։ Նա դողալով
Ու խեղդվածը [ելնում գետից]
ԱՄ
9
Դիվան կըգա—ջուղաբը տո՛ւր, 16
Երևում էր ընկած դին։ 19-21
Արդյոք անբախտ մի թշվա՞ռ էր
Հանգիստն առած ջրի տակ,
Մի գետակուր ձկնո՞րս էր այն, 21-25
Գողերի էր պատահել…
Ինչին է պետք… Աչք ածելով 30-32
Ջուրը հրեց նա նորան
Եվ դիակը գնաց նորից
Փնտրել խաչ ու գերեզման։ 38
Ցած էր իջնում ճոճելով,
էնքան կըտամ—կըսպանեմ,
Մարխը արդեն այրվեց, հանգավ, 17
Բուքն ոռնում է, մեկ էլ հանկարծ 51-52
Ի՞նչ է ցավդ… կես գիշեր
Ինչ չար հողմ է դեսը քշել։ 58
Նեղ է տեղներս, տունը մութ… 59
Ջուր է թափում նորա միրքից, 63-64
Մարմնին կպած քառչազներրը
Ահեղ սևին են տալի։ 67
Փեղկը զարկեց։ Նա դողալով 69
Մտքերն իրար խառնվեցին, 71
Մինչև լույս դուռն ու լուսամուտ 75
Սպասում է ամեն տարի 78
Գիշեր գալիս բուք ու մութ
ԲԹ
9
Դիվան կըգա—ջուղաբը տո՛ւր, 21
Մի գետակուր ձկնո՞րս էր այն,
