Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/481

14. վեջացած է զուր են խոսքերն
և իմ խոսքերից
բայց չենք կարող մեր միտքր սանձել
նա լույս է տեսնում [իմ] մեր կամքի դեմ։
15. մնաս — բարև, այսպես
բաժանված քեզնից, տեսնելով
կտրած, խզած ամենաթանկագին կապերը
թառամած <?> մենակ -
սրանից ավել չեմ կարող մեռնել։

Ինքնագրի մշակման պատկերը



1-4 ա	Մնաս բարյավ, և թե ընդմիշտ
	Ապա ընդմիշտ մնաս բարյավ. Սիրտս թեև չի [ներիլ] ներում քեզ. Բայց չի ատիլ նա քեզ բնավ։
բ	Մնաս բարյավ, և թե կուզես՝ Դե հավիտյան մնաս բարյավ. Որքան լինիս դու անիրավ Վեր չի կենալ սիրտս քո դեմ։
5 ա	Օ՜, թե սիրտս ես բանայի,
բ	Օ՜, թե կուրծքս ես բանայի,
6 ա	Որի վրա գլուխդ դրել ես դու՝
բ	Ուր գլուխդ դրել ես դու
8 ա	Կորած (քաղցր) քնով՝ հանգել ես դու–
բ	Կորած քնով՝ հանգել ես դու—
9 ա	Թե նորա տակ կարենայիր
բ	Թե այնտեղ կարենայիր
գ	նորա ներքև կարենայիր
12 ա	Որ շատ խիստ ես ինձ մերժել։
բ	Որ շատ խիստ ես դու ինձ պատժել:
17 ա	Իմ մեղքն, [ասենք] ինձ խորտակեց,
բ	Իմ մեղքն, [իրավ] ինձ խորտակեց,