Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/489

Կումիկների ողբը

(էջ 319) Ինքնագիր

Գնացին բերին <1 անընթ .> մեր

աշխարհ

Որ գան չափեն մեր հանդերը

ծաղկավառ,

Մեր հողերի պլանները գան հանեն,
Մեր սարերում սիպտակ բերդեր գան

շինեն:

1910-ական թվականներ

Հնդկական վեդաներից (էջ 320)

ինքնագիր մշտական պատկերը

1 ա Անգոյությունն ու գոյությունն էն ժամանակ

չըկային,

բ Գոյությունն ու անգոյությունն էն ժամանակ

չըկային,

3 ա Բայց ի՞նչն էր շրջում, ու՞ր. [ո՞ւմ հովանու] տակ.
բ Ի՞նչ էր շրջում, ու՞ր էր շրջում, և կամ ընչի՞

հովանու տակ,

գ Ի՞նչ էր շրջում, ու՞ր էր շրջում, և կամ ընչի՞

հովանու տակ,

4 ա Կա՞ր ջրերի սև անդունդքը անհատակ
բ Կամ կա՞ր արդյոք էս ջըրերի սև անդունգքը

անհատակ

5 ա Անմահություն չըկար էն ժամանակ և ոչ մահ,
բ Ու մահ չըկար էն ժամանակ
6 ա Անմահություն չըկար այնժամ և ոչ մահ,
բ Խտիր չըկար (տարբերություն) գիշերի

մեջ ու ցերեկի