Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ2.djvu/488

Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Այս էջը հաստատված է

բ
Համարձակ ահեղ գալիս է առաք.


22 ա
Անձայն, հանդարտ դընում Է դետին
բ
Անմռունչ, հանդարտ գընում Է գետին...
23 ա
Տիկնայք, ասպետներ ափսոսում են
լուռ

բ
Տիկնայք, ասպետներ սարսափում են
լուռ

27 ա
Անդունդի ծոցից հորձանքը [փրթած]
բ
Անդունդի ծոցից հորձանքը պրծած
29 ա
Եվ <1 անընթ.> ալիքն, և փրփուրն
եռում

բ
Կուտակում ալիք, ու փրփուրն եռում,
31 ա
Ոռնում Է, շաչում, շռփում, շառաչում
բ
Ոռնում Է, շալում, ծեծում, շառաչում
32 ա
Հուրն ու շուքն ասես [խառնվում
իրար]

բ
Հուրն ու ու ջուրն ասես մրցում են
այնտեղ

37 ա
Ու ետ քաշվեցին ջրերը հուզված.
բ
Ետ ընկան հանկարծ շրերը հուզված
գ
Ետ քաշվեց հանկարծ տարերքը
հուզված.

40 ա
Բաց արավ ծովը մի ճեղքվածք մրթին,
բ
Բաց արավ ծովը կոկորդը սև-սև
42 ա
Ու կուլ են գընում Էն հուր անդընդում
բ
Ու կուլ են գընում Էն սև անդընդում…


ՍԵՐԵՆԱԴ

(էջ 318)
Ինքնագիր

14 Վայ զարթածներին [գիշերվան]