Խոր ձորի միջին ահա մի տնակ.
Այնտեղ այս գիշեր Սաքոն է մենակ.
Հովիվ է Սաքոն, ունի մի ընկեր,
Տուն է ուղարկել նրան այս գիշեր,
Այնինչ համկալը հենց առավոտը
Դեպի սարերը քշեց յուր հոտը։
II
Ոչինչ, թե միայն է նրա փարախը,
Սաքոյի համար ի՞նչ բան է վախը.
Շատ անգամ միայն ձեռքի մահակով 10
Քշել է գայլերին ամբողջ ոհմակով.
Գող թուրքերին էլ մի ահ է տվել,
Որ սիրտ չեն անում աչքները խփել,
Եվ մեր գյուղացիք աներկյուղ հովվին
Արժանի «իգիթ» անունը տվին:
III
Դեռ նոր ադամա մութը փարատված,
Եվ հորիզոնից դեռ կամա՜ց-կամաց
