173
Կըգնան, կըգան տարիքն անտարբեր, 206
Ուզեցի գըտնել մըտքի մի թափով, 247
Որպես գերեզման և ունայնություն՝ 249
Որպես հայացքը մեռելի աչքի՝ 312
Թե ո՛վ է թաղված քու ոտի տակին, 315
Անհոգ մի ջահ՞իլ, անկըշտում ագա՞հ, 328
էլ չի տեսնելու արևը նըրան։ 331
Մենք էլ ենք մի օր այսպես գընալու 369
ա Նա է կըրում հույսը վերջին
բ Նա է տալիս հույսը վերջին 372
ա Նա գընում է բարձր ու անվերջ
բ Նա տանում է բարձր ու անվերջ 377
Ու ղողանջում է անտառի միջից 380
Կանչում է գերբնական մի ուրիշ կյանքի. 384
ա Ու սերն անվե րջ, անհատն ՜ում…
բ Ու կյանքն անվե՜րջ, անհատնո՜ւմ…
ԲԹ և ԲՊ՝ 49, 85, 107, 133, 206, 247, 249, 312, 315 և 328 տողերը՝ ինչպես Մճ-ում։
ԲՊ 372 Նա տանում է բարձր ու անվերջ
Պոեմի հետ կապված գրառումներ
90 թ. օձնեցի Քուստուլ (Պողոսյան) գերեզմանից հանում են, տանում գետը գցում (քարից ընկած էր), խորթլամիշը պատահմունքով մեռածներին ասում են՝ աստված պատմեց-իսկ մենք բերինք թաղեցինք։
Արտերի միջով չեն թողնում անցկացնել։
__________
Մեղավոր ա եղել, գետինը տեղ չի տալիս։
__________
Օձնեցի Մալխասանց Մալիյասի աղջիկ Մաբիամին տաարել են թաղել գերեզմանատանը, կենդանացել Է (վաղուց)։ Այս երկու տարին Է մեռել։
Օձնեցի Վանդսանց քաքարին (նշանած տղա Է եղել–հին բան, 50 տ.) գետակհար եղած Է եղել, գերեզմանը
