Լցնեմ ճրագըս. բայց չի կարող[1]
Նա դիմանալ՝ մինչև ես քընեմ։
Իմ նինջը, եթե ննջում եմ, քուն չի-երազ, (грёза)[2]
Այլ շարքը համառ, անվերջ մըտքերի,
Որ ոչ մի բանից ետ չի նահանջում։[3]
Սրտումս անքուն պահնորդ ունեմ ես,[4]
Որ նայեմ (տեսնեմ)՝ ինչ Է կատարվում սրտիս մեջ․․․
Այնինչ ապրում եմ, շընչում մարդու պես—[5]
