Այս էջը հաստատված է
| 170 տողից հետո՝ (Երգում են) | |
| 181 | Եվ չի դադարում երգի հետ վարար |
| 188 | Որ երկընքից են արդ իրենց նայում։ |
| 194 | Էլ չենք կարող մենք տանել. |
| 214—218 | Նազելի կընոջ գըլուխն իր դոշին, |
| Եվ իբր ասում է՝ վե՛ր կաց, իմ հրեշտակ, | |
| Թո՛ղ, որ սպանեմ ես այդ հրեշին։ | |
| Այսպես է ասում Թաթուլ իշխանը | |
| Եվ զարհուրելով տեսնում է հանկարծ, | |
| 244 | Ծուխն ու թըշնամին չոքած են ահա։ |
| 249—250 | Նըստած է Շահը մըռայլը դեմքին, |
| Առջևն իրիկվան քեֆի սեղանը. | |
| 252-րդ տողից հետո բացակայում է հետևյալ քառատողը. | |
| Աշխարհքում հաստատ չըկա ոչ մի բան, | |
| Ու մի՛ հավատալ երբեք ոչ մեկին. | |
| Ոչ բախտի, փառքի, ոչ մեծ հաղթության, | |
| Ոչ սիրած կնկա տըված բաժակին․․․ | |
| 257 | Եվ լիքը թույնով հարցընում է նա |
| 260 | Քու Թաթուլն արդյոք քա՞ջ էր ու սիրուն․․․ |
| 263—265 | Կնոջ մատնությամբ ամրոց չի առել, |
| Չի եղել կյանքում երբեք խաբեբա․․․ | |
| Այսպես տիկինը տըվավ պատասխան. | |
| 268 | Ու նըրա ձայնից դողաց սրահը։ |
| 273—275 | Տարան անտակ էն սև ժայռից, |
| Որ կանգնած է մինչ այսօր, | |
| էն ահավոր ժայռի ծերից | |
| 277 | Գայլ ու աղվես եկան հանդից |
| 284 | Որ չի ծաղկի էլ նորից։ |
| 289 | Ու նըրանցից միայն անմեռ |
| 295 | Սիրո՛ւն տիկնայք, ջահի՛լ տըղերք, |
| 296-րդ տողից հետո՝ | |
| Կույր աշուղը հոգու աչքով | |
| Նըկատում է ամեն բան, | |
| Պատմում է ձեզ խաղ ու երգով |
