Վիքիդարանից՝ ազատ գրադարանից
Մեյդան բաց արած նստել է գյուղը
<1 անընթ.> լուռ լուռ <1 անընթ.>
Գնում է, գալիս <1 անընթ.> աշուղը[1]
Ու [հետզհետե] լցվում ու լցվում,
Գնում է գալիս, կանգ առավ հանկարծ,[2]
Դոփեց գետնին, թռավ մեյդանում,
Կանչեց աշուղը, սազը մղկըտաց—
Քյարամ Ասլիի զրույցն է անում։
Հեյ ջամսիլաթ, ականջ արա
50
Վառվեց Քյարամ, էրվեց Քյարամ էս սիրուց
< ․ ․ ․ >
Հեյ ջան, ուստա, սեր կանչիր, սեր,
Սեր < . . . > մեզ համար,
Թող <1 անընթ.> ջահել ու ծեր[3]
Նոր կյանք անեն սիրավառ։[4]
[Թող մոռանանք չարությունը
Թող նորոգենք < . . . >]
|
|
- ↑ 43 [Ու լցվում է ] < ․ ․ ․ >
- ↑ 45—50 Գնում է գալիս [ու կանգնեց] հանկարծ
Գետնին զարկեց ուստան ու թռավ,
[Կանգնեց մեյդանում], սազը մղկըտաց,
Քյարամ Ասլի Անտունին է երգում,
էրվեց Քյարամ— էրվեց աման էս դարդից,
Կրակ էլավ– ցավ էլավ իր սըրտից.
- ↑ 53 ա Կանաչ լինեն ջահել ու ծեր
բ Նորից ապրեն ջահել ու ծեր
գ Թող սեր անեն ջահել ու ծեր
- ↑ 54 Ու մեր սիրտը սիրավառ։
