Ու կանգնած են [նրանք] զինավառ
[Եվ գեղեցիկ և ահեղ.
Որպես երկընքից նոր երկիր ոտ դրած աստծո բարկություն
Հրեշտակները և գեղեցիկ և ահեղ և փայլատակում են զենքերը պաղ֊պաղ փայլով սպառնալի] ։
Հայի գիշեր, անքուն գիշեր,
Լի տանջանքով ու մութով.
Հայի գիշեր— անհուն գիշեր,
Լի՜ ահավոր խորհուրդով։
[Գիշերը մութն ու անթափանց [հայի] մեր [վշտի][1] նման ու սարերը որպես դարևոր դարդեր
Ախ, այն գիշերը— մեր սրտի նման[2]
Մեր վշտի տխրության պես անսահման ու սև,
Ու մեր հին մեծ֊մեծ դարդերի նման[3]
Սարերը մռայլ իրարու ետև][4]
[Ախ, այն գիշերը]— այս մեր անսահման[5]
Տխրության պես խոր, ահռելի ու սև[6]
Եվ մեր հին մեծ֊մեծ դարդերի նման
Սարերը կանգնած իրարու ետև[7][8]
Իրարու ետև կանգնած դարերով
Զարկված, զրկված
↑1 ա Գիշերը սև ու անթափանց [հայի] մեր տխրության բ Գիշերը սև ու անթափանց [հայի] մեր ցա<վի>
