2 ա Երբ դեռ նոր էր կույս աշխարհքում կյանքը խաղում թարմ ու պերճ,
բ Երբ դեռ նոր էր կույս աշխարհքում կյանքը խաղում սուրբ ու պերճ,
5 Սուրբ ու օրհնյալ էն ժամանակ, արևլուսի կողմերում,
9—10 Կամ թե գարնան անձրևի պես, որ թափվում է լիառատ,
Զովացնում է, լիացնում է, չի հարցընում լավ ու վատ։
11 տողից առաջ, վերի լուսանցքում.
Պառավի և իր հիվանդի փոխարեն աղքատ պանդուխտն է անցնում ու խնդրում։
Մի այլ տարբերակ.
Ու երբ թագավորը զբ<ոսնում>, ճեմում էր Անթառամ այգում ու հրճվում էր երջանկությունից <1 անընթ.> վերևը <1 անընթ.> լուսի հետ տարածվեց, կանգնեց պառավի սև կերպարանքը իր որդու դիակի վրա ու անիծեց (անեծքը) և իսկույն խարկեց այգին— թագավորը մնաց սարսափած։
