Այս էջը հաստատված է
| Ու թըվում Է մարդու համար ամեն մի ցավ մեծ ու նոր, | ||
| 35 | ա | Բայց դու եղիր մեծահոգի, միտքդ պահիր միշտ երկար, |
| բ | Բայց դու եղիր երկարամիտ, միտքդ պահիր միշտ երկար, | |
| գ | Բայց դու եղիր իմաստուն, միտքդ պահիր միշտ երկար, | |
| 36—38 | Ցավը պետք Է մարդիկ քաշեն— ոչ թե անշունչ սար ու քար։ | |
| Այս աշխարքում ոչ առաջին, ոչ վերջինն ես դու մենակ — | ||
| Պատահել են այսպես դեպքեր կյանքում ամեն ժամանակ. |
40 տողից հետո՝
| [Բայց մի դեպքով, մի հընարքով վերջն եղել Է միշտ բարի, | ||
| Միշտ բարին Է վերջը հաղթում— այսպես Է կարգն աշխարհի]։ | ||
| 41 | Բայց թե հե՞ր Է այս պատիժը այժըմ գալի քեզ վըրա, | |
| 42 | ա | Անգետ— <1 անընթ.> մարդիկ ենք մենք — էդ ղրկողը կիմանա, |
| բ | Անգետ— <1 անրնթ.> մարդիկ ենք մենք— այդ գիտունը կիմանա, | |
| գ | Անգետ ու խեղճ մարդիկ ենք մենք— Էդ ղրկողը կիմանա. | |
| 43 | ա | Մենք այն գիտենք, որ նա, ով որ ցավ Է տվել ու աղետ, |
| բ | Մենք միայն գիտենք, որ նա, ով որ ցավ Է տվել ու աղետ | |
| 44 | ա | Ըստեղծել Է ամեն ցավի դեղն ու ճարն Էլ իրեն հետ։ |
| բ | Ըստեղծել Է ամեն ցավի ճարն ու ճամփան իրեն հետ։ |
