գ Ըստեղծել է ամեն ցավի ճարն ու (ճարակն) իրեն հետ։
44 տողից հետո՝
Չըկա մի ցավ, չըկա < ․ ․ ․ >
Որ չունենա գիտությունը,
Որ չիմանա գիտությունը։ 47
ա Հրաշք է նա, մեծ թագավոր, աշխարհ իջած երկնքից,
բ Գիտությունը [աստվածային ձիրքն է] իջած երկընքից,
գ Գիտությունը, արքա, [ձիրքն է] աշխարհ իջած երկընքից,
47 տողի սկզբում՝ «Մեռավ ծերը»։ 48 տողից հետո՝
[Անմահական կաթիլ կուզես անվերջ <1 անընթ.> ու հոտեր,
Թե կենսատու բալասաններ, ծուխեր <1 անընթ.> ու խոտեր։ 50
(Հոգի տալն է) միայն պակասում— հավասարի արարչին։
50 տողից հետո՝
Ի՞նչ է սակայն նրա համար մարդը իրեն ցավերով,
Քընընում է, չափում կըշռում երկիրն իր խոր ծովերով[1],
Փորփըրում է հողի շերտերն, հասնում ըսկիզբն ամենի[2],
Երբ դեռ անկազմ կար երկիրը խավար ծոցում անհունի[3]
