ժողովուրդ սրի կանցնես։ Յա ազատություն արա էնոնց, թե չէ տերությունդ հողին կքսենք։
– Կըսեն քի <․․․>։
Մեկը երգում է մի տխուր երգ– քամին դառը փչում էր։
– Ես Ղանլի-դարա <․․․>։
– Էստեղ քուրդ Մստոն մորթեց։
– Էստեղ քիրվանը թալանեց։
– Էստեղ <․․․>։
Այսպես խոսալով նրանք երեսները խաչակնքեցին, մտան Ղանլի-դարա, որ կնշանակի արյան ձոր։ Մտան արյան ձոր, էլ դուրս չեկան այն ձորից, էլ ոչ մի ճանապարհում նրանց չպատահեց բանաստեղծը, ոչ մի[1] աշխարհքում նրանց[2]չպատահեց բանաստեղծը, ոչ մի աշխարհում նրանց[3] չտեսան իրենց հայրենակիցները, ոչ մի տեղից նրանցից լուր չեկավ իրանց տուն։
[4]Միայն ձորը մտնելու մյուս[5] առավոտը երեք արծիվ[6] պտտվում էին, պտտվում էին օդում, պտտվում էին այն գիշակեր թռչունները[7] և չէին հեռանում Ղանլի-դարայից[8]։
Մրափ պապին մի խաղաղ ծերունի է[9]։ Մրափ պապին անլսելի, խաղաղ մտնում է ամեն տուն և այնպես խաղաղեցնում, որ միայն շունչներն է լսում։ Իրիկունը քնում էր նա[10] հեռու քաղաքներում, որի անունը ինքն էլ չէր հիշում[11], թեև լսել էր մի քանի անգամ, մի մութ սենեկում, հատակի վրա[12] թափած էր շատ ժողովուրդ։ Նրանք[13] գաղթականներ էին[14]։ Զրույց էին անում, ոմանք պառկած, ոմանք նստած, իսկ շատերն[15] քնել էին։ Ա-ն էլ իրան հոր կողքը մտած՝ ուզում էր քնել, և հանկարծ եկավ Մրափ պապին։
- ↑ [ոք]
- ↑ [պատահող չեղավ]
- ↑ [տեսնող չեղավ]
- ↑ [Բայց այն օրը, որ նրանք մտան արյան ձորը, մյուս օրն]
- ↑ [օրը]
- ↑ [Ղանլի դարայի վրա]
- ↑ [թռան հեռացան]
- ↑ [վրայից այն գիշակեր թռչունները]
- ↑ [էր]
- ↑ [Թիֆ<լիսում>]
- ↑ [չգիտեր]
- ↑ [իրան]
- ↑ [բոլորն էլ]
- ↑ [Մի քանիսը]
- ↑ [էլ]
