լսում են, հայտնում են, որ իրանց օրենքով իրանք նրանց ճորտերն են։
– Ա՛յ հեր օրհնած, ի՜նչ բան ա, հալբաթ մի անգամ ձեր աշխարհքը կգանք, պատիվ կտաք…
1128 թիվ Պարսից Մելիք շահի օրով
Վիգեն հաղթական, քաջալանջ, հուժկու, Սանասարյանց դեն
|
Իրեն լեռներում Աշմուշատ նստած[1], խնջույքի էր նստած Վիգեն իշխանը[2]․ նրա հետ նստած են Աղձնյաց Առյուծ իշխանը, Ծովքի տերը և այլն, և այլն, և այլն։ Եվ քեֆ են անում և ուրախ ծիծաղում, և նրանց զվարթ ծիծաղից հանգստանում է Սասունը։
[3]Եվ ահա գալիս են երկու աշուղներ[4], մինը՝ կույր ալևոր, մյուսը՝ ջահել, սազերն ուսերին, իշխանական խնջույքին։ Լցրին բաժակներն իշխանները և հրամայեցին[5] աշուղներին, որ երգեն։
Աշուղների երգը։
Ի՞նչ երգենք․
– Արաբը եկել, եկել է յաման, հեղեղի նման.
Տիրել է Խլաթ, Արճեշ, Մանազկերտ, Մուշ, Տողատափ,
Հռչակել[6] իրեն հայոց թագավոր.
Արաբն եկել է, մտել է Սասուն։
Քեֆ է անում նստած X֊nւմ,
Արյունից փախած եկել ենք։
[7]Լռեց աշուղը ու ցած դրեց[8] ձեռքից բաժակը փրփրուն[9], ցած դրեց Աղձնյաց Առյուծ իշխանը և նրա, և այլն, և այլն․․․
