Այս էջը հաստատված է
Բիձա Համբոն մի օր գնացած է լինում անտառը, ուր որսած է լինում երկու հատ սալամներ (կաքավներ), որոնցից մինը սաղ է լինում, մյուսը՝ սատկած։
Ճանապարհին պատահում է մի զրահավորված թուրքի, որից բավական վախենում է։ Թուրքը բարևում է.
– Այ սալամմ ալեք․․․
Բիձա Համբոն և շփոթվում է և զարմանում, տալիս է սատկած սալամը թուրքին՝ կարծելով թե թուրքը սալամն է ուզում։
Թուրքը շնորհակալ է լինում ասելով.
– Սաղ օլ, սաղ օլ.
Բիձա Համբոն դժգոհությամբ և վախեցած հանում է խուրջինից սաղ սալամն էլ և տալիս է թուրքին փնթփնթալով.
– Տո թուրքն ի՞նչ գիտեր, թե ես սաղ սալամ էլ ունեի․․․ այ զարմանք․․․
