1. կարճամազ պոյնտեր և
2. երկարամազ սետեր
спаниель (նապաստակի և աղվեսի համար հատկապես)
гончая
№ 33
ՄԵՐ ՊԱՏՄՈՒԹՅՈՒՆԻՑ ԵՎ ԱՌԱՍՊԵԼՆԵՐԻՑ ՈՒ ԱՎԱՆԴՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻՑ, ՕՐԵՆՔՆԵՐԻՑ
Սանատրուկ թագ<ավորի> մասին ասված է, թե մանուկ ժամանակ, երբ նրա դայակը փախցնում էր, Կորդվաց լեռներում բուքի բռնվեց ու ձյունի տակ մնաց երեխան, մի սիպտակ հրաշալի կենդանի նրան ազատեց: Խորենացին ասում է՝ մենք վերահասու եղանք, որ շուն է եղել ազատողը, (Խորենացի, Խորեն Ստեփ<անեի> թարգմ<անությունը,> 143)։
Արտավազդի հավատարիմ շների պատմությունը։
Արային լիզող առլեզները կամ հարալեզները, նույնպես և Մուշեղ Մամիկոնյանին (Ալիշան, Հին հավատք Հայոց)։
Հին դարերում և միջին դարերում անասուններին էլ ընդունելով, իրենց նման արարածներ, այլև տիրոջ պատճառով, հաճախ ենթարկում էին դատի։ (Մխիթար Գոշ <Դատաստանագիրք Հայոց, Վաղարշապատ, 1880, գլ. ԿԵ-ԿԶ>, 283, այսահար, 344—46 ցուլը եթե զարկի մարդու կամ այլ ցուլի, 349 և այլն)։
ՄԵՐ ԿՅԱՆՔԻՑ, ՓՈՐՁԻՑ ԵՎ ԴԻՏՈՂՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻՑ
Գյառգյառեցու դեպքը, որի շունը մնացել էր սպանած ու թաղած տիրոջ մոտ:
Եթե բարեկամ մարդը խայինանում է, շունը գլխի է ընկնում ու սկսում է վրեն հաչել ու կծել:
Մեր ոչխարը որ ծախեցին մեր շները լաց էին լինում:
Ոչխարը որ կտրկան է լինում կորչում, շունն էլ հետն է գնում։ Սոված է մնում, ոռնում ու կողքից չի հեռանում։
Իզ քշելը
Գելը շան հաչելուց հասկանում է, թե բռնող է, թե չէ:
Շունը, որ պառավում է, չի կարողանում ուտի, որ ապրի, չեն ուզում սպանեն, ասեղ են դնում հացի մեջը տալիս, անծամիլ կուլ է տալիս ու սատկում։
