ՔԱՋ ՆԱՋԱՐԸ
(էջ 235)
Լ III, 1920
էջ 235, տ 5 ալարկոտ / վախկոտ
- տ 5 և էշ 236, տ 1–9 տողերի փոխարեն՝ Վեր է ընկնում միշտ իրենց դռանը ու պառկում արևկող։
Մի ամառվա շոգ օր գազազած ճանճերը գալիս են սրա քիթ ու պռունգին վեր գալի, լցվում, ինքն էլ ալարում <է> քշի.
էջ 236, տ 14 քանիսն/քանիսի՞ն
- տ 16 – Վա՛հ,– ասում է,– ես էսպես աղամարդ եմ էլել ու
մինչև էսօր չեմ իմացե՛լ.․․ / չկա։
- տ 18 Ի՞նչ եմ էս անպիտան կնկա կողքին վեր ընկել…/ի՞նչ եմ
էստեղ վեր ընկել…
- տ 20 էստեղից վեր է կենում / Վեր է կենում
- տ 20 գնում իրենց գյուղի տերտերի մոտ / գնում է իրենց տերտերի մոտ
- տ 23 չկաս։
տ 25 ու հետն էլ հայտնում է, որ պետք է իր կնկանից կորչի, միայն / չկա։
- տ 22 Ու տալիս է իրեն / չկա։
- տ 35 նստում ու գյուղից հեռանում / նստում, ընկնում է մի ճամփա ու գնում
էջ 237, տ 8 Իրենց գյուղից դուրս է գալի ու շարունակում իր ճամփեն / չկա։
- տ 33 չի գնա / չգնա
էջ 238, տ 4 բարով, հազար բարի եկար / բարով եկար, 1000 բարի
7 Աչքդ էն բարին տեսնի, ինչ որ լցնում են առաջը– թե՛ ուտելիք, թե՛ խմելիք / չկա։
էջ 240, տ 6 Հարսանքատանից հեռանում է նա զարն ու– շարունակում է իր ճամփեն։ Գնում է / իսկ ինքը՝ Նազարը, հարսանքատանից որ հեռանում է, գնում է
- տ 8 ձին/ էջը (նույնը՝ տ 14)
- տ 18 գալիս են, ի՞նչ են տեսնում, հրես մի ձի արածում է, մի մարդ կողքին քնած / Գալիս են տեսնում՝ մարդը քնած
էջ 242, տ 2 գալի ու Նազարն ո՞վ կտա– հոգին դառել է կորեկի հատ / գալի, հոգին դառել է կորեկի հատ
- տ 16 թրով, թվանքով / թրով
էջ 243, տ 5 պսակեցին / պսակում են
- տ 6 հարսանիք արին, երգերով գովեցին թագավորին ու թագուհուն/հարսնիք են անում
